تحقیق پوسته زمین

دسته بندي : دانش آموزی و دانشجویی » دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..docx) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 19 صفحه

 قسمتی از متن word (..docx) : 
 

‏پوسته زمین
‏دید کلی
‏اطلاعات مربوط به پوسته زمین عمدتا از مشاهدات مربوط به سرعت ‏امواج S ‏و P ‏ناشی از زلزله ها و انفجارات دینامیت و... به دست می آید. در اوایل ‏تاریخ مطالعات پوسته زمین، لرزه شناسی یوگسلاوی به نام موهوروویچیک مطالعاتی بر روی ‏امواج ثبت شده از زمین لرزه ها انجام داد. وی در امواج ثبت شده دو موج P ‏و دو موج S ‏را مشاهده کرد و نتیجه گرفت که اولین امواج S,P ‏درمسیر خود با چیزی برخورد کرده اند ‏که باعث شده مقداری از انرژی آنها به سطح منعکس شود. وی همچنین نتیجه گرفت که سرعت ‏امواج S ‏و P ‏در زیر عمق تقریبا 50 کیلومتری به طور ناگهانی افزایش یافته است. این ‏تغییر ناگهانی در سرعت امواج نشاندهنده تغییر در مواد تشکیل دهنده محیط عبور امواج ‏بوده و به ناپیوستگی موهوروویچ موسوم گشت. این ناپیوستگی امروزه به اختصار موهو یا ‏ناپیوستگی M ‏نامیده می‌شود. موهو نشاندهنده قسمت تحتانی پوسته زمین بوده و آن را از ‏گوشته ‏جدا می‌سازد. پوسته در حالت کلی شامل ‏پوسته قاره ای و ‏پوسته ‏اقیانوسی‏می‌باشد
‏پوسه قاره ای
‏پوسته قاره ای بالایی
‏در نظریه های گذشته در مورد پوسته اظهار می شد که ‏پوسته قاره ای بالایی ‌از سنگهایی با ترکیب گرانیتی تشکیل شده است. رخداد گسترده بی ‏هنجاریهای منفی گرانی بر روی توده های گرانیتی نشان می دهد که چنینی نبوده و چگالی ‏آنها (حدود 2.67 گرم بر سانتی متر مکعب) حدود 0.15-0.10 گرم بر سانتی متر مکعب، ‏کمتر از مقادیر میانگین برای پوسته بالایی است. ترکیب میانگین پوسته بالایی را هر ‏هر چند با مقداری عدم قطعیت می توان با تعیین ترکیب میانگین تعداد زیادی نمونه جمع ‏آوری شده از سراسر جهان، و تجزیه شیمیایی ‏سنگهای رسوبی ‏که به طور طبیعی در طی فرآیند ‏فرسایش ‏از ‏پوسته زمین نمونه برداری می کنند، برآورد کرد این ترکیب، متناظر با سنگی بین ‏گرانیت ‏و ‏دیوریت ‏است.
‏پوسته قاره ای زیرین
‏گستره سرعت امواج لرزه ای در پوسته زیرین، بین 6.5 ‏تا 7.6 کیلومتر بر ثانیه است و نمی توان آن را افزایش ساده سرعت لرزه ای با ‏ژرفا، توجیه کرد. در نتیجه، یا ترکیب شیمیایی باید قلیایی تر باشد، یا اینکه فازهای ‏چگالتر پر فشار حضور دارند. مدلهای اولیه پوسته، نشان دهنده ترکیبی بازالتی برای ‏پوسته زیرین است، چنانکه تصور می شد ماگماهای بازالتی از این سطح منشا می گیرند. ‏اگرچه این مسئله با سرعتهای تجربی بدست آمده برای ‏موج P ‏در سنگهایی با ترکیب بازالتی همخوان ‏است، اما بررسی مجموعه های کانیهایی موجود در شرایط فیزیکی پوسته زیرین، نشان می ‏دهد بازالتها به اینشکل نمی توانند حضور داشته باشند.
‏گریسن و رینگوود، نشان ‏دادند که با افزایش فشار به 2100 مگا پاسکال در دمای 1100 درجه سانتیگراد و در ‏شرایط خشک، مقدار ‏گارنت ‏افزایش و ‏مقدار ‏پلاژیوکلاز ‏کاهش می یابد و بنابراین ‏بازالت ‏از ‏راه یک مرحله حد واسط ‏گارنت گرانولیت ‏به ‏اکلوژیت ‏تبدیل می شود. سرعت موجهای P ‏در الکوژیت، 8 کیلومتر بر ثانیه و تا حد زیادی بیش از ‏مقدار مشاهده شده در پوسته زیرین است.
‏اگر پوسته زیرین، دارای آب باشد، سنگهای ‏بازالتی به شکل ‏آمفیبولیت ‏وجود خواهند داشت. اگر با مواد سیلیسی تری مخلوط شوند، سرعت امواج ‏لرزه ای آنها در گستره مورد قبول قرار می گیرد.
‏پوسته اقیانوسی
‏دانش ما درباره ساختار پوسته زیر اقیانوسها بر اساس ‏مشاهدات مربوط به رخنمون سنگهای جزایر آتشفشانی و مطالعات مربوط به سرعت امواج ناشی ‏از زلزله ها و همچنین اطلاعات به دست آمده از ناهنجاریهای مغناطیسی استوار است. اما ‏بیشترین اطلاعاتی که می توانیم از آنها درباره پوسته اقیانوسی بگیریم، ‏افیولیتها ‏می باشند. افیولیتها در واقع بقایای پوسته اقیانوسی می باشند که در اثر همگرایی ‏صفحات تکتونیکی، این پوسته ها در روی پوسته قاره ای رانده می‌شوند. افیولیت ها به
‏ترتیب از بالا به پایین از رسوبات مناطق عمق دریا مانند رسوبات دیاتومه دار و آهک ‏های پلاژیک، ‏بازالت ‏با ‏دبی بالشی، بازالت متراکم، گابروهای لایه ای و در نهایت سنگهای الترامافیک که ممکن ‏است از نوع هارزبوژریت یا لرزولیت باشد، تشکیل شده است. ترکیب پوسته اقیانوسی در ‏حالت کلی بازالتی است و ضخامت آن در جاهای مختلف متفاوت است و از 5 کیلومتر تا 20 ‏کیلومتر متغیر است.
‏لایه1 اقیانوسی
‏لایه 1به شکل گسترده از راه مغزه گیری (حفاری) انجام ‏شده است، مواد سطحی بستر دریا، رسوبات منفصل را تشکیل می دهند که شامل رسوبهای خشکی ‏زاد حمل شده توسط جریانهای گل آلود به اقیانوسهای و نهشته های پلاژیک مانند رسهای ‏ژئولیت ‏قهوه ای، لجنهای آهکی و سیلیسی و ‏گرهکهای منگنز ‏می شوند. ضخامت لایه 1 به طور ‏متوسط 400 متر است. این لایه به تدریج از پشته های اقیانوسی به اطراف ضخیم می‌شود و ‏در پشته ها یا وجود ندارد و یا خیلی نازک است.
‏لایه 2 اقیانوسی
‏ضخامت لایه 2 از 1 تا 2.5 کیلومتر، متغیر است. سرعت ‏امواج لرزه ای آن نیز به همین ترتیب از 3.4 تا 6.2 کیلومتر بر ثانیه تغییر می کند. ‏این گستره را می توان به رسوبهای متراکم شده یا مواد آذرین بیرونی نسبت داد نمونه ‏برداریهای مستقیم و لایروبی پوسته های بدون رسوب پشته های
‏اقیانوسی و نیاز به یک ‏نوع سنگ بسیار مغناطیسی در این سطح، به صراحت منشا آذرین را اثبات می کند.
‏لایه 3 اقیانوسی
‏لایه 3، سازنده اصلی پوسته اقیانوسی و پی آذرین درونی ‏آن را نشان می دهد که برخی از دانشمندان عقیده دارند که لایه 3 از مواد گوشته ‏بالایی تشکیل شده است که ‏اولیوین ‏آنها به میزان متفاوت با آب واکنش داده و پیریدوتیت سرپانتینی شده را به وجود آورده ‏است. ضخامت لایه 3 از 2.5 تا 6 کیلومتر متغیر است.
‏بازالت
‏بازالت عبارت از سنگ آتشفشانی تمام بلورین ، نیمه بلورین ‏و گاهی شیشه‌ای است که دارای ‏بافت آفانیتی ‏است و گاهی نیز بصورت توده‌های ‏تموذی کم عمق ظاهر می‌شود مهمترین کانیهایی که در این سنگها دیده می‌شوند عبارتند ‏از ‏پلاژیوکلاز (‏لابرادوریت) 40 تا 60 درصد ، ‏کانیهای فرومنیزین (پیوکسن‌های منوکلینیک و ‏الیوین) 35 ‏تا 55 درصد. ترکیب متوسط پلاژیوکلازهای یک سنگ باید ‏لابرادوریت ‏یا بازیک تر از آن باشد تا بتوان آنرا جزو دسته بازالتها قرار ‏داد.
‏معمولا تغییرات زیادی در ترکیب پلاژیوکلازها ‏دیده می‌شود. بلورهای درشت ممکن است ‏آنورتیت ‏، ‏بیتونیت ‏و یا در اکثر حالات لابرادوریت باشد و این پلاژیوکلازها خیلی وقت ها زونه هستند. ‏بلورهای درشت هر چه اندازه شان کوچکتر باشد اسیدی ترند و پلاژیوکلاز خمیره از آنها ‏هم اسیدی تر است. بلورهی درشت پلاژیوکلاز از نوعی است که در درجه حرارت زیاد تشکیل ‏شده است. انکلوزیون‌های شیشه‌ای و الیوین در آنها دیده می‌شود. ماکل‌های آلبیت ، ‏پریکلین ‏و کارسباد بخوبی در خیلی از بلورها ‏مشهود است.