تحقیق بهداشت کارخانه ها 11 ص

دسته بندي : دانش آموزی و دانشجویی » دانلود تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 11 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏بهداشت کارخانه ها
‏ارتفاع ميزكار
‏همان گونه كه نمي‌توان كفش‌هايي با سايز يكسان براي كاركنان خريد و انتظار داشت آنها در پوشيدن آنها راحت باشند، نمي‌توان يك وسيله مانند ميز كار با ارتفاع يكسان را نيز براي همه كاركنان در محيط كار در نظر گرفت اما امروزه در بسياري از جاها و به خصوص در محيط‌هاي كاري ميزهاي كار با ارتفاع يكسان در اختيار كاركنان قرار دارد. فردي كه قدش بلند است پشت همان ميزي فعاليت مي‌كند كه همكارش با قد كوتاه كار مي‌كند. نتيجه‌اش كمردرد و گردن‌درد براي فرد بلند قد و درد نواحي كتف و شانه و احتمالا زانو براي فرد كوتاه قد است. علاوه بر اندازه قد كاركنان كه فاكتور مهم و تاثيرگذاري است نوع كاري هم كه انجام مي‌شود در تعيين ارتفاع ميز نقش دارد. چنانچه ارتفاع ميز كار بلند باشد كاربر مجبور است براي جبران اين بلندي دست خود را در ارتفاع بالاتري قرار دهد و پس از مدتي فرد از ناحيه گردن و شانه‌ها دچار آسيب خواهد شد. اگر ارتفاع ميز كار كوتاه باشد به خم شدن فرد و كمر درد منجر مي‌شود. بهترين ارتفاع ميز كار براي هر فرد ارتفاعي است كه وقتي وي مي‌ايستد فاصله آرنج تا ميز 5 تا 10 سانتي‌متر باشد.
‏سه قانون مهم در بحث ارتفاع ميز كار
‏1) در كارهاي ظريف مانند طراحي و نقاشي يا مونتاژ قطعات ريز و سبك، ارتفاع مناسب ميز كار 5 تا 10 سانتي‌متر بالاي آرنج است.2) در كارهاي سبك يا فعاليت‌هايي كه نياز به نيروي بدني متوسطي است و فرد براي جابه‌جا كردن قطعات نياز به فضا دارد ارتفاع ميز كار 10 تا 15 سانتي‌متر پايين‌تر از آرنج است. 3) در كارهاي ايستاده سنگين كه نياز به نيروي بدني زيادي اس‏ت ارتفاع ميز كار 15 تا 40 سانتي‌متر زير آرنج توصيه شده است.
‏ميزهايي با قابليت تنظيم ارتفاع
‏دانش ارگونومي‌ميزهاي با قابليت تنظيم ارتفاع را پيشنهاد مي‌كند. هر چند ممكن است اين پيشنهاد كمي ‌هزينه دربرداشته باشد اما مطمئن باشيد به سلامت كاركنان كمك زيادي مي‌كند. اين ميزها براي هر فردي با هر طول قامتي و براي هر شغلي با هر نيروي بدني مورد نيازي قابل استفاده است و از صدمات و اختلالات اسكلتي عضلاني به افراد جلوگيري مي‌كند.
‏راههاي مقابله با افسردگي ‏شغلي
‏ براي بسياري، شغل يك منبع درآمد و عامل شناسايي است و محل كار، جايگاهي است كه تقريباً نيمـي از عمــر خــود را در آن سپري مي كنيم. در اين باره بينديشيد. اكثر ما روزي هشت ساعـت از وقتمــان را در محــل كار مي گذرانيم. اگر ساعتهايي را حساب كنيم كه صرف رفت و آمد و اضافه كاري مي شود، اين زمان شايد روزانه به 10 يا حتي 12 ساعت هم برسد.
‏بهداشت کارخانه ها
‏ارتفاع ميزكار
‏همان گونه كه نمي‌توان كفش‌هايي با سايز يكسان براي كاركنان خريد و انتظار داشت آنها در پوشيدن آنها راحت باشند، نمي‌توان يك وسيله مانند ميز كار با ارتفاع يكسان را نيز براي همه كاركنان در محيط كار در نظر گرفت اما امروزه در بسياري از جاها و به خصوص در محيط‌هاي كاري ميزهاي كار با ارتفاع يكسان در اختيار كاركنان قرار دارد. فردي كه قدش بلند است پشت همان ميزي فعاليت مي‌كند كه همكارش با قد كوتاه كار مي‌كند. نتيجه‌اش كمردرد و گردن‌درد براي فرد بلند قد و درد نواحي كتف و شانه و احتمالا زانو براي فرد كوتاه قد است. علاوه بر اندازه قد كاركنان كه فاكتور مهم و تاثيرگذاري است نوع كاري هم كه انجام مي‌شود در تعيين ارتفاع ميز نقش دارد. چنانچه ارتفاع ميز كار بلند باشد كاربر مجبور است براي جبران اين بلندي دست خود را در ارتفاع بالاتري قرار دهد و پس از مدتي فرد از ناحيه گردن و شانه‌ها دچار آسيب خواهد شد. اگر ارتفاع ميز كار كوتاه باشد به خم شدن فرد و كمر درد منجر مي‌شود. بهترين ارتفاع ميز كار براي هر فرد ارتفاعي است كه وقتي وي مي‌ايستد فاصله آرنج تا ميز 5 تا 10 سانتي‌متر باشد.
‏سه قانون مهم در بحث ارتفاع ميز كار
‏1) در كارهاي ظريف مانند طراحي و نقاشي يا مونتاژ قطعات ريز و سبك، ارتفاع مناسب ميز كار 5 تا 10 سانتي‌متر بالاي آرنج است.2) در كارهاي سبك يا فعاليت‌هايي كه نياز به نيروي بدني متوسطي است و فرد براي جابه‌جا كردن قطعات نياز به فضا دارد ارتفاع ميز كار 10 تا 15 سانتي‌متر پايين‌تر از آرنج است. 3) در كارهاي ايستاده سنگين كه نياز به نيروي بدني زيادي اس‏ت ارتفاع ميز كار 15 تا 40 سانتي‌متر زير آرنج توصيه شده است.
‏ميزهايي با قابليت تنظيم ارتفاع
‏دانش ارگونومي‌ميزهاي با قابليت تنظيم ارتفاع را پيشنهاد مي‌كند. هر چند ممكن است اين پيشنهاد كمي ‌هزينه دربرداشته باشد اما مطمئن باشيد به سلامت كاركنان كمك زيادي مي‌كند. اين ميزها براي هر فردي با هر طول قامتي و براي هر شغلي با هر نيروي بدني مورد نيازي قابل استفاده است و از صدمات و اختلالات اسكلتي عضلاني به افراد جلوگيري مي‌كند.
‏راههاي مقابله با افسردگي ‏شغلي
‏ براي بسياري، شغل يك منبع درآمد و عامل شناسايي است و محل كار، جايگاهي است كه تقريباً نيمـي از عمــر خــود را در آن سپري مي كنيم. در اين باره بينديشيد. اكثر ما روزي هشت ساعـت از وقتمــان را در محــل كار مي گذرانيم. اگر ساعتهايي را حساب كنيم كه صرف رفت و آمد و اضافه كاري مي شود، اين زمان شايد روزانه به 10 يا حتي 12 ساعت هم برسد.
‏در اين جا بايد پرسيد كه آيا هرچه بيشتر كار مي كنيم، كمتر لذت مي بريم؟ امكان دارد شغلها، منبع ناخوشي باشند. امروزه دو عامل فشار رواني (استرس) و افسردگي باليني، محل كار را »خلل پذير« مي سازند. به موجب بررسي پيمايشي كه توسط جامعه كارشناسان مدد كار كارمندان (ايي اي پي اي) صورت گرفت، معلوم شد كه فشار روحي و افسردگي باليني به ترتيب دومين و سومين مشكل بسيار مهم محل كار، البتــه بعد از بحران خانوادگي، محسوب مي گردد. برآورد شده است كه هر ساله در ايالات متحده بر اثر كاهش بازدهي، كارگريزي و مرگ نابهنگام، ميلياردها دلار به هدر مي رود.
‏پنجاه درصد تلفات جاني ناشي از ده علت عمــده ي مــرگ و ميـر در ايالات متحده را مي توان به عوامل رفتاري، از آن جمله فشار رواني نسبت داد.
‏فشار رواني و كاميابي
‏ما براي انجام كار به نيكوترين شيوه اي، بايد تنش و فشار روحي ايجاد كنيم. به جريان يافتن آدرنالين درخونمان نياز داريم. ولي تنش زياده از حد، موضوع متفاوتي است.
‏شايع ترين علامتهاي فشار بي نهايت شغل عبارتند از خستگي، بي خوابي، فشار خون، سردرد، زخم، ترش كردن، ناتواني در تمركز يا آرميدن و بي اشتهايي.
‏چنانچه افسردگي باليني موردتوجه قرار نگيرد، احتمالاً از تنش محل كار ناشي مي گردد. چه بسا افسردگي به عنوان اعمال تكانشي (براساس انگيزش ناگهاني) يا بي نتيجه، زودرنجي (تندمزاجي) و خشم، دير رسيدن و تمايل به دوري جستن از همكاران نمايان گردد.
‏عامل تنش شغلي چيست؟
‏كار زياد و تعارض شخصيت (به ويژه با بالادستان) دو نمونه از رايج ترين علل تنش شغلي است. قبول مسئوليت سنگين، علت ديگري است.
‏كساني كه در مشاغل مديريت انجام وظيفه مي كنند، غالباً از حجم زياد كار شكوه مي كنند. اما امتيازي دارند كه شايد از وجودش بي خبر باشند و آن نرمش پذيري است. اين قدرت در آنهــا هست كــه ازطريق جستار (بحث و گفت و گو) و حتي رويارويي، تنش محل كار را بزدانيد.
‏اين حالت پيوسته براي ساير كاركنان مانند كارگراني كه در خط توليد كار مي كنند يا كسانـي كه به كارهاي دفتري سرگرمند، رخ نمي دهد. پژوهش ثابت مي كند پيشه هايي كه ملال آور و يكنواخت به نظر مي رسند همان قدر بر انسان فشار وارد مي سازند كه مشاغل اجرايي كارآمد.
‏پنج واكنش اساسي در برابر تنشهاي محل كار
‏! شريك غم ديگران بودن بي آنكه گامهاي اساسي درجهت تغيير وضعيت برداشته شود؛
‏! براي كاستن از سنگيني كار، طولاني تر و بيشتر كاركردن؛
‏! روي آوردن به تلاش جالب واكنشي به منظور اينكه بتوانيم سرزندگي را بازگردانده و كار بيشتري را در مدت كوتاهتري انجام دهيم.
‏! جسماً از شغل خويش كناره گرفتن يا آن را رها كردن و به دنبال كار ديگري گشتن يا زمان و توان صرف شده در مسير كار را كاهش دادن؛
‏! تجزيه و تحليل وضع، بازبيني راهبردها و به جست و جــوي راهكـارهـايـي براي دگرگون سازي موارد پرداختن.
‏در نگاه اول، به نظر مي آيد كه واكنش شماره 5 عملي ترين واكنش است به شرطي كه تشخيص دهيم موقعيت شغلي ما تا چه حد از اختيار ما خارج است. موارد وابسته به كنشها و قواعد پديد آمده توسط ديگران چنان فزون است كه حتي سازنده ترين كوششها نيز قادر به تضمين آن نيستند. آنچه كه مي توان تضمين كـرد احساس نيكوي »پذيرش مسئوليت« شغلي مان است. از آنجايي كه شرايط فردي خيلي زياد فرق مي كند، از اين رو »راه حل صحيح« براي هر كس متفاوت است.
‏به ياد بسپاريد كه امكان دارد راهكارهاي مستقيمي براي مشكلات حاصل از تنش شغلي وجود نداشته باشد.
‏پيشنهادهايي جهت كاهش فشار رواني كاري
‏1 - مسئوليت شغلتان را به عهده بگيريد: تا جايي كه مقدور است اولويتها را درنظر گرفته و مجدداً تعيين كنيد. نخست مراقب كارهاي مهم و دشوار باشيد و وقت تان را تنظيم كنيد. در اين صورت كاراتر مي شويد.
‏2 - هر بار، به عملي دست زنيد: هر طرح بزرگ را به كار كوچكتر و اجراشدني تقسيم كنيد. فهرستي از تمام اموري كه بايد انجام يابند و زمان تقريبي پايان هريك تهيه كنيد. به كارها اولويت ببخشيد. ابتدا كاري را به اتمام رسانده و آنگاه به سراغ بعدي برويد. كارها را تا زماني آسان بگيريد كه حس كنيد نياز به اجرا و نظارت داشته باشند.
‏3 - با همكاران روراست باشيد: اين مسئله درمورد رئيس نيز صدق مي كند. اگر دچار مخمصه شده ايد، عيان سازيد. چه بهتر كه در اين رهگذر، همدرداني هم داشته باشيد. تنها شكوه نكنيد. راه گشا باشيد و پيشنهادهاي عملي مطرح سازيد.
‏4 - بگذاريد كارفرمايتان كمك كند: بسياري از شركتها به كاركنان خود ياري مي كنند تا به مدد برنامه مساعدت به كارمند، پيامدهاي حاصل از تنشهاي پيشه اي را از ميان بردارند.
‏5 - كمتر كار كنيد:« نه »گفتن را ياد بگيريد. دست از كارهايي بكشيد كه سرنوشت ساز نيستند.
‏6 - نشانه هاي خطر تنش شغلي را بشناسيد: از علايم فشار شغلي با خبرباشيد و به محض اينكه مهارنشدني گشتند، واردعمل شويد؛
‏7 - مراقب بهداشت جسمي خود باشيد: تندرستي جسماني سبب مي شود كه تحمل فشارتان افزايش يابد. بايد تغذيه و خوابتان متعادل باشد. به اندازه كافي ورزش كنيد.
‏8 - آرميدن را بياموزيد: دريچه اطمينان سالمي اعم از ورزش، سرگرمي، موسيقي، مطالعه يا فقط پياده روي بيابيد و از آن به عنوان »پلي« بين كار و زندگي داخلي خودتان استفاده كنيد.
‏9 - از زندگي خصوصي خويش غافل نباشيد: برنامه اي تنظيم كنيد تا رعايت عدالت بين كار و زندگي شخصي را بر شما امكان پذير سازد. از اين كار، دمي غفلت نورزيد.
‏10 - به فكر تغيير يا ترك شغل خود باشيد: گرچه اين آخرين راه چاره است، ولي با اين همه شق ديگـري برايتان پيش مي آيد. چنانچه وضع مالي تان پرداختن به اينگونه تصميمات را ناممكن مي سازد، در اين صورت حواس خود را جمع زندگي داخلي تان كنيد. اگر زندگي خصوصي تان پرثمرتر، مهيج تر و مفرح تر باشد، احتمال دارد پاره اي از درد و رنج وضع ناشاد كاري را برطرف سازد.
‏سر و صدا
‏سر و صدا نيز از اهميت خاصي در محيط كار برخوردار است و معمولاً در بهداشت صنعتي بطور جداگانه مورد مطالعه قرار مي‌گيرد . سر و صداي مداوم ممكن است در طول مدت كار ايجاد سنگيني گوش نمايد كه آنرا اصطلاحاً كري شغلي مي‌نامند . ضمن معايناتي كه در بدو استخدام از كارگران بعمل آيد در مورد کارگراني که بايد در محيط پر سر و صدا کار کنند بايستي دقت بيشتري بعمل آيد و همچنين سابقه آنها را در معاينات دوره اي در نظر گرفت و اگر به كري تدريجي و كري شغلي مبتلا شده باشند در معالجه يا تعويض كار آنها بايد اقدام نمود .
‏جلوگيري از زيان‌هاي حاصله از سر و صدا با استفاده از وسايل حفاظت شخصي مانند : حفاظت گوش تا حدودي امكان پذير است و ليكن چاره‌اي ديگر چون محدود كردن و يا توسعه فضاي كار بر حسب تعداد ماشين‌هاي مولد صدا ، رعايت اصول مهندسي ، مكانيكي ، سرويس ماشين‌آلات و بالاخره تعويض كار يا كوتاه كردن ساعات كار كارگران و غيره نيز وجود دارد .
‏ضمن اينكه استفاده از وسايل حفاظت فردي نظير گوشي و پلاك هميشه بايد به عنوان آخرين راه حل مد نظر باشد . متخصصين شنوايي از دستگاه‌هاي شنوايي‌سنج استفاده نموده و با قرار دادن كارگر در اتاقك‌هايي كه صدا در آن نفوذ نمي‌كند آنها را مورد آزمايش قرار مي‌دهند و ميزان شنوايي را مي‌سنجند . (معمولاً در فركانس‌هاي مختلف از 5/63 هرتز تا 8000 هرتز)
‏بنابراين بايد گفت ضرر و زيان كار مداوم و طولاني در محيط كار پر سر و صدا (صداي مداوم) بر شنوايي ، بيشتر از كاري است كه شدت صدا زيادتر ولي طول تماس با آن كمتر باشد ، (صداي متناوب) .
‏البته فاكتورهاي ديگري نظير استعداد شخصي سن و سلامت هوش در ابتلا به سنگيني گوش ، دخالت دارند . سرو صدا به طور كلي داراي تاثير عمومي ‌و عضوي و همچنين تاثير رواني است و همچنين در اثر كم شدن حس شنوايي امكان دارد ايجاد خطرات مختلف در محيط كار براي خود كارگر و يا ساير همكاران او نيز خطرات مختلفي ايجاد نمايد . وسايل خاصي جهت اندازه‌گيري شدت صدا وجود دارد كه به نام ترازسنج صدا معروف است . همچنين در تجزيه صدا به فركانس‌هاي مختلف از دستگاه مكمل ديگري به نام اكتاوباند صدا استفاده مي‌شود .
‏شدت صدا بر حسب واحدي بنام دسيبل اندازه‌گيري مي‌شود و معمولاً صداهايي كه شدت آنها بيش از 85 دسيبل نبوده و در فركانسهايي بين 300 تا 4800 ارتعاش در ثانيه نباشد براي شنوايي مضر نخواهند بود .
‏علاوه بر اهميت سر وصدا در صنعت ، امروزه سر و صدا به عنوان يكي از عوامل آلوده كننده محيط زيست مورد توجه خاص قرار گرفته و حتي اثرات آن در روي افراد جامعه مورد بحث است و مطالعاتي روي افرادي كه در مناطق پر سر و صداي شهري نظير مركز شهر يا اطراف فرودگاه‌ها و … زندگي مي‌كنند انجام شده است.