دانلود مقاله در مورد شیوع آفت شنوایی وسطح سرویس‌های ارائه شده 118 ص

دسته بندي : مقاله » مقالات فارسی مختلف
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل :  word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 118 صفحه

 قسمتی از متن word (..doc) : 
 

‏2
‏شیوع آفت شنوایی وسطح سرویس‏‌‏های ارائه شده:
‏از میان تمام خدمات توانبخشی، اقداماتی که برای کودکان تمرکزیافته است بیشترین کاربرد را دارد. اگر چه با توجه به معیارهای متفاوتی که برای کاهش شنوایی داریم، بیان تعداد افراد مبتلا به کاهش شنوایی متفاوت خواهد شد، اما بیان شده است که در سیستم آموزشی ایالات متحده حدود 50.000 نفر (یعنی 1 نفر از هر 1000 نفر) ناشنوا (deaf)‏ می‏‌‏باشند و 90% آن‏‌‏ها از سرویس‏‌‏های ویژه استفاده می‏‌‏کنند. 20 تا 40 نفر از هر 1000 کودک به صورت دائم، از نظر هر دو گوش سخت شنوا (head of hearing)‏ هستند به این معنا که در محدوده فرکانس گفتار، افت شنوایی بیشتر از dBHc‏20 دارند، در مقایسه با افراد ناشنوا، افراد سخت‏‌‏شنوا خدمات ضعیف‏‌‏تری دریافت نموده‏‌‏اند، هم‏‌‏چنین این بررسی نشان داد که 2-1 میلیون از افراد ایالات متحده شدیداً سخت‏‌‏شنوا بودند، اما با در نظر داشتن حداقل افت شنوایی به صورت آستانه‏‌‏های کمتر از HC‏15 (دو گوشی یا تک گوشی) و افت‏‌‏های (فرکانس) بالا، 3 میلیون کودک دیگر هم به این جمعیت افزوده می‏‌‏شوند افت‏‌‏های انتقالی و افت‏‌‏های موقت،‏ ‏5/1 میلیون دیگر به این جمعیت می‏‌‏افزاید. اگر بخواهیم جمعیت کم‏‌‏ سن‏‌‏تر (. تا 5 سال) را نیز در نظر داشته باشیم، در کل 10 میلیون کودک مبتلا به افت شنوایی هستند. (Bess, Dodd, Murphy & parker 1998; Niskar.et.al. 1998)‏ مطالعه‏‌‏ اخیر بر روی کودکانی که حداقل سخت‏‌‏شنوایی را دارند نشان داد که هنگامی‏‌‏که کاهش شنوایی در مدارس دولتی آیوا به طور گسترده مورد بررسی قرار گرفت، میزان افت‏‌‏های حس عصبی ملایم تا متوسط و افت‏‌‏های آمیخته در کودکان مدرسه‏‌‏رو تقریباً ثابت بود. با رشد کودک افت‏‌‏های انتقالی و موقت کاهش می‏‌‏یابد، اما میزان افت در‏ ‏بالا و انواع افت‏‌‏های ناشی از نویز افزایش می‏‌‏یابد. (Shepherd. et al 1981)‏ سطح سرویس‏‌‏های ارائه‏‌‏ شده (درصد افرادی که خدمات توان‏‌‏بخشی دریافت نموده‏‌‏اند) که در Iowa‏ برای افت‏‌‏های عصبی و آمیخته گزارش شد، با توجه به میزان افت شنوایی‏‌‌‏شان متفاوت است. اگر بخواهیم به طور اختصاصی‏‌‏تر بیان کنیم، فقط 27% از سرویس‏‌‏های ارائه شده برای افت‏‌‏های ملایم است ولی 92% سرویس‏‌‏ها برای افت‏‌‏های بیشتر می‏‌‏باشد. در یک بررسی دیگر، ذکر شده است که سرویسی که شامل 70 ادیولوژیست آموزشی، 500 آسیب‏‌‏شناس گفتار زبان، 100 معلم افراد مبتلا به آسیب‏‌‏شنوایی برای کودکان مدرسه ‏‌‏رو با افت شنوایی صورت گرفت، دیده شد که فقط
‏2
‏46% از کل این افراد انواع خاصی از این سرویس‏‌‏ها را دریافت نموده‏‌‏اند، هم‏‌‏چنین کمتر از 50% کل افراد انتقالی و حس عصبی از تقویت‏‌‏کننده استفاده می‏‌‏کنند. این اطلاعات مشخص می‏‌‏کند که بیان نیازهای افراد مبتلا به درجات و انواع مختلف آسیب‏‌‏شنوایی به صورت کامل حائز اهمیت بسیار می‏‌‏باشد.
‏اصطلاحات و تعریفات:
‏همان‏‌‏طور که در فصل 1 ذکر شد، در این کتاب جداسازی قاطعی بین توان‏‌‏بخشی (rehabilitation)‏ و نوتوانی (habilitation)‏ صورت نگرفته است. اگر چه برخی افراد ترجیح می‏‌‏دهند که هنگامی‏‌‏که در رابطه با کودکی که مبتلا به آسیب شنوایی قبل از سن زبان‏‌‏آموزی هستند، صحبت می‏‌‏شود از اصطلاح habilitation‏ استفاده کنند، ما از اصطلاح Auditory rehabilitation‏ (توان‏‌‏بخشی) به دلیل استفاده گسترده‏‌‏ای که در این حیطه دارد استفاده می‏‌‏کنیم.
‏توان‏‌‏بخشی شنوایی برای کودکان هنگامی به بهترین نحو صورت خواهد پذیرفت که ادیولوژیست از طریق تعامل با کودک و والدین او، نیازهای مرتبط با افت‏‌‏شنوایی را مشخص و سپس تدابیر لازم برای حل آن نیاز‏‌‏ها را بکار گیرد.
‏نیازهای ناشی از افت شنوایی به طور دقیق در فصل ‏«‏تقویت‏‌‏کننده‏»‏ (فصل 2 و3). تکامل مهارت بینایی و شنوایی (فصل4و5). ارتباطات زبانی- گفتاری (فصل 6)، روانی- اجتماعی (فصل7) و مسائل آموزشی (فصل8) بیان شده است. که تمام این موارد در بخش اول کتاب آمده است. توان‏‌‏بخشی شنوایی (Auditory,Rehabilitation)‏ هم شامل ارزیابی و هم مدیریت می‏‌‏باشد. اگر چه تمام اقداماتی که در حیطه (AR)‏ صورت می‏‌‏گیرد حائز اهمیت می‏‌‏باشند، اما در کودکان مختلف، بسته به متغیرهای فردی، میزان کاهش شنوایی، زمان شروع کاهش شنوایی و سن کودک به طور متفاوتی ارائه می‏‌‏گردد. بنابراین بحث پیرامون توانبخشی شنوایی زمانی معنادار خواهد بود که برای هر بیمار خصا، جداگانه مطرح گردد. بخش بعدی، اختصاصاً بر میزان و نوع کاهش شنوایی، سن کودک و ناتوانی‏‌‏های دیگر تمرکز یافته است.
‏- پروفایل مربوط به بیمار
‏- افت شنوایی:
‏3
‏گروه‏‌‏بندی ناشنوایی برای کودکان عبارتست از: مادرزادی (در هنگام تولد وجود داشته) قبل از زبان‏‌‏آموزی (شروع قبل از 3 تا 5 سال)، بعد از زبان‏‌‏آموزی (شروع در 5 سالگی یا بعد از آن).
‏افراد مبتلا به ناشنوایی مادرزادی باید در برنامه‏‌‏های ملاحظه‏‌‏ای زودهنگام که شامل برنامه‏‌‏های مبتنی بر والد- نوزاد و هم‏‌‏چنین برنامه‏‌‏های مربوط به پیش‏‌‏دبستان است، قرار گیرد. هنگامی که افت شنوایی تشخیص داده شد (ترجیحاً در 6 ماهگی ‏یا قبل از آن 1 برنامه مبتنی بر خانواده (IFSP)‏ باید هر چه سریعتر آغاز گردد. برنامه‏‌‏های پیش دبستانی هنگامی آغاز می‏‌‏گردد که کودک حدوداً 3 ساله بوده و توانسته در برنامه IFSP‏ شرکت داشته باشد. به طور ایده‏‌‏آل، کودک می‏‌‏بایست این برنامه‏‌‏ها را دنبال کند تا زمانی که سرویس‏‌‏های توانبخشی شنوایی به دنبال آن و در حوزه‏‌‏ی مدرسه ارائه گردد.
‏افراد مبتلا به ناشنوایی قبل از زبان‏‌‏آموزی که شروع آن بعد از تولد بوده است، معمولاً درمان‏‌‏های مشابهی دریافت می‏‌‏نمایند. افراد مبتلا به ناشنوایی بعد از زبان‏‌‏آموزی، معمولاً فقط در مدرسه به آن‏‌‏ها سرویس داده می‏‌‏شود. بسیاری از کودکانی که سخت‏‌‏شنوا هستند نیز در AR‏ شرکت می‏‌‏کنند افرادی که مبتلا به آسیب‏‌‏های خفیف هستند، برخی اوقات به زودی شناسایی و خدمات AR‏ را در طی ملاحظات زودهنگام دریافت می‏‌‏کنند، برخی دیگر از افراد مبتلا به چنین افتی، ممکن است مورد شناسایی واقع نشده و تا قبل از ورود به مدرسه نیز هیچ سرویسی دریافت ننموده باشند.
‏برخی افت‏‌‏های شنوایی به صورت پیشرونده بوده و زمانی که کودک بزرگ‏‌‏تر می‏‌‏شود کاملاً آشکار و واضح خواهد شد. یکی از بیماری‏‌‏های ایجاد‏‌‏کننده‏‌‏ی افت slight to mild‏ افیوژن گوش میانی است، که منجر به افت شنوایی انتقالی می‏‌‏گردد. معمولاً چنین افت‏‌‏هایی ماهیتاً موقت بوده، اما در برخی موارد، در طی دوره‏‌‏ طولانی باقی می‏‌‏ماند و نیازمند به دریافت کمک‏‌‏های توان‏‌‏بخشی می‏‌‏باشد. افت‏‌‏های انتقالی حتی اگر تا حد dBHC‏15 هم باشد می‏‌‏تواند تأثیرات آموزشی بر روی کودک داشته باشد.‏
‏بدلیل اینکه جمعیت کودکانی که سخت‏‌‏شنوا هستند بیشتر از جمعیت کودکان ناشنوا می‏‌‏باشد، اکثرا اقدامات AR‏، باید برای کودکانی که سخت شنوا هستند صورت پذیرد (اگر چه در AR‏، نباید هیچ‏‌‏یک از این دو گروه را نادیده گرفت).
‏4
‏کارکردن با کودکانی که ناشنوا هستند به مراتب گسترده‏‌‏تر از کودکان سخت‏‌‏شنوا است، زیرا این افراد مشکلات بیشتری به دلیل افت شنوایی شدیدتر خود دارند.
‏کودک مبتلا به افت شنوایی فاحش‏‌‏تر، مشکلات زبانی و آموزشی بیشتری را تجربه می‏‌‏کند و بنابراین تلاش‏‌‏های درمانی بیشتری برای او ضرورت می‏‌‏یابد (به جدول 2-1 نگاه کنید)‏.
‏در این فصل ما انواع مختلف اقدامات توانبخشی، بدون افتراق دقیق بین سرویس‏‌‏هایی که برای کودکان ناشنوا و کودکان سخت‏‌‏شنوا است صورت پذیرفته است می‏‌‏پردازیم. اگر چه برخی از این اقدامات اختصاصاً برای نوع خاصی از کاهش شنوایی کاربرد دارد.
‏ماهیتاً، بدون در نظر گرفتن میزان کاهش شنوایی و روش ارتباطی مورد استفاده سرویس‏‌‏های AR‏، سودمندی زیادی دارد. بنابراین، خواننده می‏‌‏بایست تکنیک‏‌‏های AR‏ را براساس نیازهای خاص هر کودک ارائه کند.
‏سن
‏اگر فرض بر این باشد که افراد در محدوده سنی بین 18 تا 21 سال بالغ در نظر گرفته شوند. زمان فارغ‏‌‏التحصیل شدن از دبیرستان، مرز جداکننده بین دوران کودکی از بزرگسالی است. در چنین حالتی، ما محدوده‏‌‏ی سنی را باید از تولد تا 18 سالگی به دو قسمت مجزا تقسیم کنیم.
‏افراد قبل از سن مدرسه (0 تا 5 سال) و افراد مدرسه رو (5 تا 18 سال). به علاوه ما می‏‌‏توانیم زیرمجموعه‏‌‏های دیگری هم داشته باشیم که شامل دوره‏‌‏ی شیرخواری و نوپایی (0 تا 3 سال)، دوره‏‌‏ی پیش‏‌‏دبستانی (3 تا 5 سال) و دوره کودکستان، ابتدایی، راهنمایی و دبیرستان (5 تا 18 سالگی).
‏در این فصل، ما 2 محدوده طبقه‏‌‏بندی داریم (0 تا 5 سال/ سن مدرسه)، زیرا کودکانی که ناشنوا یا سخت‏‌‏شنوا هستند زمانی که وارد دوره‏‌‏ی آموزشی مدرسه می‏‌‏گردند، تحت سرویس‏‌‏های خاصی قرار می‏‌‏گیرند. قبل از آن‏‌‏، توانبخشی شنوایی شامل برنامه‏‌‏های مبتنی بر والدین و برنامه‏‌‏های پیش دبستانی بوده است. زمانی که دوره‏‌‏ی رفتن به دبستان شروع می‏‌‏گردد، پرسنل مدرسه وظایف توانبخشی خاصی را از سوی متخصصان مداخله زودهنگام پیش دبستانی متحمل می‏‌‏گردند. در این محدوده سنی به صورت کلی بیان شده است که برخی کودکان در برنامه‏‌‏های مداخله‏‌‏ای بسیار سریعتر از دیگران پیشرفت می