دانلود مقاله سمبوليسم رومانتیسم 10ص
دسته بندي :
مقاله »
مقالات فارسی مختلف
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 10 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
سمبوليسم
در آغار سده نوزده، در آن دوران كه هريك از مكتبها و جنبشهاي ادبي قلمروئي از جهان هنر و ادب را ويژه خود ساخته بود، جنبش ديگري بنام سمبوليسم پا به پهنه هستي گذارد.
اين جنبش در حقيقت شورش و عصيان نسل جوان در برابر تمام هستيها و پديدههاي اجتماعي و هنري و اخلاقي بود.
سمبوليسم مكتبي ادبي بود كه بدبيني و نوميدي را با وهم و رويا، همراه با احساس و خيالي ژرف و نيز درهم آميخته بازباني آكنده از كنايه و اشاره كه ويژه خود اين مكتب است، بيان ميداشت.
سمبوليسم تنها بر پايه «اصالت احساس» تكيه داشت و هنرمندان اين مكتب براي احساسهاي خود به هيچ اصل ديگري گردن نمينهادند و از هيچ منطق و واقعيت ديگري پيروي نميكردند.
سرايندگان و نويسندگان در اين مكتب هريك با زباني رمزي ويژه خويش سخن ميگفتند زيرا كه اين گفته «مالارمه» شاعر سمبوليك سرآغاز انديشهها و گفتار آنان بود كه ميگويد:
«نام بردن از يك چيز سه چهارم لطف شعر را تباه ميسازد، زيرا كه جاذبهي هر شعر بستگي به خرسندي خاطر دارد كه خواننده در نتيجه درك نكتهها و مضمونهاي شعري به كمك گمان خود به دست ميآورد. با اشاره و كنايه چيزي را نماياندن يا احساسي را برانگيختن، زيبائي انديشه هنري را به كمال ميرساند.»
از همين رو بود كه اين رمزها و كنايهها (سمبلها) به نوشتهها يا سرودههاي هنرمند سمبوليك ويژگي خيالانگيزي ميداد و پديدههاي هنري او را به شكل يك پديده عرفاني يا روحاني مينماياند.
مالارمه در جاي ديگر مينويسد: « يك عبارت زيباي بيمعنا خيلي با ارزشتر از يك عبارت بامعناست كه زيبائي چنداني ندارد. »
سمبوليكها به كمك « جادوي واژهها » آنچنان جهان مادي و معنوي و محسوس و نامحسوس را بهم پيوستند كه آهنگ و طنين واژهها خود سرانجام بيش از هر موضوع ديگري آنها را بسوي خويش كشيد و گاه هدف برجسته برخي از سرودها گرديد.
در همه پديدههاي هنري سمبوليكي، يك احساس و خيال ژرفي كه آميخته با نوميدي و بدبيني است به چشم ميخورد. اين احساس سركش همواره درونبين و خودنگر است و با رويا و خيال همراه است. سخنوري درباره اين گروه هنرمندان ميگويد:
« آنان به همه چيزها و پديدهها معناهائي نامحدود نبخشيدند، به گونهاي كه هرچيزي با ماوراءالطبيعه بستگي پيدا ميكند، اما شيوه بيان آنان دلپسند و نامفهوم است. »
از آنجا كه سمبوليكها به ستيزهجوئي با هر قيدوبند منطقي و رئاليستي در شعر و هنر برخاستند، مكتب سمبوليسم در برابر رئاليسم قرارگرفت.
اين شيوه در هنر تئاتر نيز اثر بخشيد و رواجيافت و نمايشنامهنويسان بزرگي همچون موريس مترلينگ بشيوه سمبوليسم نمايشنامه نوشتند.