دانلود مقاله گياه شناسي برنج 37 ص
دسته بندي :
مقاله »
مقالات فارسی مختلف
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : word (..doc) ( قابل ويرايش و آماده پرينت )
تعداد صفحه : 37 صفحه
قسمتی از متن word (..doc) :
مقدمه
واژه شلتوك از كلمه هندي چلتو (chalto ) گرفته شده و در زبان انگليسي به شلتوك ( دانه برنج همراه با پوست ان ) Rice Paddy گفته مي شود . نام برنج از زبان هندي گرفته شده كه به آن Ariai مي گويند .
در زبان انگليسي به برنج Rice گفته مي شود كه همان نام عمومي برنج است . در زبان فرانسه Riz ، در زبان ايتاليايي Rizo ، روسي Ris و در زبان الماني Ries مي گويند . نام علمي آن Oryza Satival مي باشد . در استان گيلان به برنج « بج» ( Bej ) به خوشه ان « ورزه » ( Vorze ) و به شلتوك آن « جو» گفته مي شود . (1)
ويژگيهاي گياه شناسي برنج
برنج گياهي يك ساله علمي با ساقه تو خالي و داراي 8 تا 12 گره در طول ساقه مي باشد اين گياه از تيره گندمبان ( Gramineae ) از جنس Oryza دراسيا و Glabrima در افريقا است . برنج داراي دو جنس ياد شده و چندين رقم (واريته ) مي باشد كه در بيش از 140 ميليون هكتار از اراضي قاره آسيا و ديگر مناطق جهان كشت مي شود .
گلهاي برنج داراي 6 پرچم است ، دانه هاي صفيد رنگش را زبانچه گل ، كاملاُ فراگرفته كه « شلتوك»
ناميده مي شود . ساقه اين گياه مانند ساقه هاي گندم بند بند است و ارتفاع آن تا حدود 5/1 متر مي رسد . (2)
پيشينه كشت برنج در ايران :
موطن اصلي برنج اسياي جنوب شرقي است به عقيده ب . م ژوكوفسكي ، هند وچين و اندونزي موطن اصلي برنج است .
شلتوك از هند و برمه ( ميانمار ) به تدريج به ساير نقاط جهان راه يافته است كشت برنج كه امروزه جزء لاينفك حيات ميليونها مردم در سراسر جهان است ، در چين وهند سابقه اي هفت هزار ساله دارد و پس ازان كشورهاي تايلند ، فيليپين ، ژاپن ، ويتنام ، كره شمالي و جنوبي ، مالزي و تايوان نيز در اسياي جنوب شرقي به اين مجموعه اضافه شده اند در حال حاضر 90% برنج دنيا در چين ، هندوستان ، ژاپن ، كره ، جنوب شرقي اسيا و جزاير مجاوراقيانوس ارام ( قاره آسيا ) و 10% بقيه در ديگر قاره ها كشت مي شود كشت برنج در آسياي مركزي در حدود قرن هفتم پيش از ميلاد رواج داشته است . برنج كاري از كشورهاي جنوبي تر آسيا كه در آنها زراعت غلات رواج داشته از حدود هزاره ششم تا پنجم قبل از ميلاد شروع و سپس به آسياي مركزي آمد .
در نيمه دوم هزاره سوم و ابتداي هزاره دوم سطح زير كشت برنج افزايشي چشم گير يافت . باستان شناسان معتقدند كه در اين دوره در اثر ادغام دو فرهنگ تمدني شهر نشين در جنوب آسياي مركزي بوجود آمد اين دو فرهنگ شامل سومر و ايلام ( عيلام ) در غرب و تمدنهاي باستاني دشت رود سند در جنوب بودند بدون شك پيوند با هند به زراعت برنج ابي در آسياي مركزي كمك كرد براي تعيين تاريخ دقيق اين دوره هنوز شواهد باستان شناختي كافي بدست نيامده است با ايجاد كانالها در دوره سلسله هخامنشي ( قرن ششم تا چهارم قبل از ميلاد ) كه بر بخش وسيعي از آسياي مركزي تسلط داشت . توسعه كشاورزي تسريع شد و گندم و جو ارزن و محصولات متعدد ديگري از جمله انگور و احتمالا برنج توليد مي شده است و در زمان پيشروي اسكندر به سوي هند ( 327 ق . م ) برنجكاري در باكتريا ( بلخ ) رواج داشت كشت برنج در خاورميانه بابل و سوريه در قرن سوم تا دوم پيش از ميلاد و در مصر و اسپانيا در قرن هشتم ميلادي صورت گرفته است اگر چه آقاي نقي بهرامي عقيده دارد كه « شلتوك براي اولين بار در د.ره پادشاهي خسرو انوشيروان ( 531 تا 579 ميلادي ) ازهندوستان به ايران آورده شده است » ليكن اي،پ ، پتروشفسكي مورخ شهير روسي در بحث از تاريخ برنج معتقد است كه « تاريخ كشت و گسترش برنج در ايران به طور كامل معين نشده است اما كشت برنج در مقياس محدود در پايان دوره ساسانيان ( 236 تا 651 ميلادي ) و گسترش وسيع آن از قرن ده ميلادي به بعد صورت گرفته است )